Trzęsacz

Trzęsacz jest niewielką miejscowością wypoczynkową w województwie zachodniopomorskim, w gminie Rewal. Najważniejszą atrakcją turystyczną w Trzęsaczu są ruiny kościoła z początku XV w. stojące na wysokim klifie, zabytek klasy „0”. Przez Trzęsacz przebiega też 15 południk długości geograficznej wschodniej. Amatorzy czynnego wypoczynku znajdą w Trzęsaczu takie atrakcje jak jazda konna, wycieczki rowerowe i spacery leśnymi szlakami. Bliskość Morza Bałtyckiego i jodu w powietrzu, stwarza specyficzny mikroklimat, doskonale wpływający na układ oddechowy i krążenia. Trzęsacz jest spokojną i chętnie odwiedzaną miejscowością wypoczynkową i kąpieliskiem morskim.

Trzęsacz to wieś o starym rodowodzie. Pierwsza wzmianka o osadzie pochodzi z 1331 r. W średniowieczu głównym zajęciem mieszkańców było rolnictwo. W późniejszym czasie rozwinęło się także rybactwo. Duże znaczenie dla rozwoju gospodarczego wsi miało uruchomienie 1 lipca 1896 roku, przechodzącej przez Trzęsacz pierwszej, zachodniej linii Gryfickiej Kolei Wąskotorowej, łączącej wówczas Gryfice z Niechorzem. Dopiero w XX w. Trzęsacz stał się wsią turystyczną.

Na przestrzeni dziejów, wielokrotnie zmieniali się właściciele Trzęsacza. W XV w. osada należała do Heinricha von Knutta. Później jej posiadaczami były rody Flemingów, Puttkamerów i Kleistów. Od 1884 do 1945 wieś znajdowała się w rękach rodziny von Kollerów. Majątek zajmował wówczas powierzchnię ok. 550 ha (w tym 320 ha pól i 200 ha łąk i pastwisk). W 1939 wieś zamieszkiwało ok. 200 osób.

We wsi znajdują się ruiny gotyckiego kościoła wybudowanego pośrodku wsi na przełomie XIV/XV wieku w odległości prawie 2 kilometrów od morza. Kościół na początku należał do katolików, lecz po reformacji został kościołem ewangelickim do końca swych dni. Procesy abrazyjne spowodowały, że brzeg morski nieustannie zbliżał się do budowli. Ostatnie nabożeństwo odprawiono w kościele 2 marca 1874 roku. Wyposażenie świątyni przewieziono do katedry w Kamieniu Pomorskim, a część zabytkowego tryptyku można obejrzeć w rewalskim kościele. W 1901 roku zawaliła się pierwsza jego część. Dziś pozostał jedynie fragment południowej ściany. Obecnie trwają intensywne prace nad ochroną ruin przed sztormami. Jest to jedyna tego typu atrakcja turystyczna w Europie.